шуркалымаш

шуркалымаш

сущ. от шуркалаш

1. тыкание чем-л. острым; укол, укалывание

Име дене шуркалымаш укалывание иглой.

Микалат пеш куржын толеш, воктеныже кок йолташыже. Толын шушашышт годым кӱзӧ дене шуркалымашышкат шуо. [/i]«Ончыко»[/i] Издали подбегает и Микал, рядом с ним два друга. Когда они прибежали, дошло и до поножовщины (букв. до тыканья ножами).

2. укол, колотьё; резкая колющая боль

Шӱмыштӧ шуркалымаш укол в сердце;

ӧрдыжыштӧ шуркалымаш колотьё в боку.

Сравни с:

шуркедылмаш, шуркалыме